düşün düşüncesi

demlik konular çıkıyor karşıma bu aralar... düşünüyorum işte;

facebook'ta yarına kadar sürecek "çocuk istismarına son" kampanyası sebebi ile herkesin profile resimlerini çizgi film karakteri yapmasıyla listemizdeki o hani çok da konuşmadığımız (kendimiz dahil) ama "niyeyse" (başka bi konu bu) duran insanların hayata ne gözle baktıklarından, neyi unuttuklarına dair, çocukluk hayallerini görmüş olduk bence. bir de üstüne o istirmarcılara belki de "biz burdayız, sıkıyorsa bize uğrayın" dedik kendimizce; içimizdeki hatırladığımız çocuk gücüyle... hala büyümeye direnen nesil olduğumuzu...

bu ara doğan neslin gelecekte daha paylaşımcı, daha açık, daha sorumlu, daha özgüvenli, daha bilgili olduğunu - bu sebeple "sonsuz olasılık"ları bizden daha iyi gördüklerini -  daha farkında olduğunu ve onlar sayesinde korkulanın değil düşün yaşandığı bir dünya olacağını...

düşünüyorum işte... bizden 3 önceki nesilden sıralamaya başlıyorum sonra. onlar (dede-babaanne vs.) ne verilirse onu aldılar (şimdi yaşanan hayatı anlamıyorlar), onlardan sonrakiler (anne-baba) gözü kara sonuçsuz idalistler oldular (şimdi yaşanan hayatı dejenere görüyorlar), onlardan sonrakiler (abla-abi) isteklerinin peşinden gidip kendilerinden bir önceki neslin sisteminden sürekli ayakları kaydı (şimdi yaşanan hayatı teknolojik buluyorlar), bizler bi yere sığamayanlar olduk, sorguladık durduk (şimdi içimizdeki umudu dışarı yansıtmakla meşgulüz), bizden sonrakiler (15-25) olasıklarının sonsuz olduğu bilinciyle idalistliklerini birleştiriyorlar ama aynı zamanda arada kalmışlığın kirliliğini yaşıyorlar (şimdi sadece büyümeye odaklılar) ve onlardan sonrakiler (yeni doğanlar) müthiş bir düşle gelecekler. kehanet gibi oldu ama bekleyin biraz, gülümseyerek; yani o kadar da kara bakmayın etrafınıza, ışığın yansıdığını görmeye başlayın:)

pamuk bulutlarda kurulan düşler, yere rahat-sakin ve ohh be dedirterek iner ve düş elbet yere düşer...