Babama sevgilerle,
Her ne kadar olsan da -olmasan da... Her ne kadar ölümlü kalsanda... Yokluğundan geri kalan varlığının yarım kalan hissiyatlı kanaatindeyim.
Olsan ne değişirdi, bu yeni yılı nasıl karşılardım bilemiyorum. Kaç senedir seninle yeni yılı karşılamadım hatırlayamıyorum.
En son Nazım okuduğumuz düşlerimde... Senin gözünde yaşlar, benim şaşkınlığım kapıda. Çorba mı vermiştim sana yumrukladığın İnönü kapıları karşılığında? Yoksa beyaza boyanmış kahverengi dolaplara mı sıkıştırmıştım senden kalan anları?
Kapıdan her seferinde aynı hayallerle gelen ama kovulan küçük bir kız çocuğu muyum hala? Yoksa kapında kovulan ergenliğin geri dönüşümlü çöp tenekesini miyim? Ya da hepsi aynı koridorda mı gerçekleşti de ben şimdi mi farkediyorum?
Mutlu yıllar baba!
İstanbul, Ortaköy
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder