Önümde diz çökmüşsün. Pembe dudakların aydınger kağıdı kıvamında. Kabahatimi tek ayak üzerinde durarak ödemeye çalışabilirim. Savaşa giderken ordusunu kaybetmiş bir komutan gibi hissediyorum oysa ki.
Karaciğerim ağrıyor. Duyuyor musun baba?
Oysa ki hala sana karşı organik bişeyler var içimde. Gerisi kayboldu, farkındasın. Üniversiteden terk. Şefkatten terk! Elde olmanın rehavetinden artık uzak, farkındasın.
Hey mösyö! Kağıt çalıyorsun!
İstanbul, Ortaköy
*** görsel buradan alınmıştır
1 yorum:
Ne kadar derin bir duygu var.Kaçmak mi istiyorsun, yakalnmak mi keşfedemedim. Derinliğinden, kişisel bir yorum yazamıyorum. Sessiz kalıp, okumaya devam ediyorum.
sevgilerimle
Yorum Gönder