Sarhoştum ve kararlıydım.
Bütün hüzünlerim arka cebimde, bütün
kırıklıklarım iç cebimde, geriye kalan herşey; bütün hezeyanlarım/çıkışlarım/sorgularım/umutlarım
çekmecelerimdeydi.
Seni bırakabilmenin tek yoluydu çekmeceler. Seni unutmanın
yolunu ararken, kendimi sakladığım o derin ama küçük çekmeceler… fotoğraflar, hatıralar,
yazılar, yazılamayanlar… şimdi lütfen usulca kapattığım kapağın içinde kal… Öyle
fazlasın ki dışarıya göz kırptığın anda bile, gerçek oluyorsun bütün hücrelerimde.
Şimdi lütfen,
usulca, kapattığım halinle kal.
Şimdi lütfen usulca seni unutmama izin ver.
Bütün bu usulcalığın
kederinde boğulmama ve kendimi yeniden var etmeme izin ver…
Kurtuluş, İstanbul
Kurtuluş, İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder